Voordat we aan de lunch gingen werd door An Huitzing een presentatie gehouden over de Stolpersteine. https://stichting-stolpersteine.nl/
Stolpersteine, sinds 1992 gemaakt door de kunstenaar Gunter Demnig, zijn messing steentjes waarmee we de slachtoffers van het nationaal-socialisme rond en tijdens de Tweede Wereldoorlog herdenken. De messing Stolpersteine worden daarvoor in de stoep geplaatst voor de laatste (vrij gekozen) woning van de slachtoffers. Op elk messing steentje staat de naam van één slachtoffer. Daaronder staan het geboortejaar, plaats en datum van arrestatie door of namens het regime (wanneer van toepassing). En als laatste de plaats en datum waar het slachtoffer werd vermoord of is overleden.
Stolpersteine zijn gedenkstenen en nadrukkelijk geen grafstenen. Ze helpen ons om na te denken over het lot van slachtoffers rond en tijdens de Tweede Wereldoorlog. Ze brengen hen opnieuw bijeen, als nagedachtenis aan de gezinnen die plotseling uit elkaar werden gerukt onder het nationaal-socialisme. Er zijn Stolpersteine in minstens 1.200 plaatsen in Duitsland, Oostenrijk, België, Kroatië, Tsjechië, Finland, Frankrijk, Griekenland, Italië, Hongarije, Litouwen, Luxemburg, Moldavië, Nederland, Noorwegen, Polen, Roemenië, Rusland, Slowakije, Slovenië, Spanje, Zwitserland en Oekraïne. En we kennen ze allemaal want ook in onze buurt zijn er Stolpersteine. De stichting werkt met veel vrijwilligers. Martine Schaap – een van mijn ‘BinnenBuurters’ – is vrijwilliger bij deze stichting en was eveneens aanwezig. Met buren, stadsdorpers, vluchtelingen en personeelsleden van het kantoor hebben we van de gezamenlijke, gedenkwaardige vrijheidslunch mogen genieten. De gevarieerde verrukkelijke quiches, salades, sapjes en zelfs wijn. De specialiteiten van de Italiaanse en Philipijnse medewerkers, iedereen had iets bijzonders gemaakt. Alles stond uitgestald op de lange tafel. De vrijheidssoep gemaakt door Nadfia Zerouali en geschonken door het 5 mei comité smaakte heerlijk. Via de link kunt u het recept vinden. Er werd veel met elkaar geprraat. De dochter van de Oekrainse vluchtelingen hielp bij het communiceren. Hun enige wens: uiteraard vrijheid en vrede en terug naar Kiev ook al is hun huis volledig gebombaardeerd. De foto’s zeggen verder alles.
Mary van Vucht
VRIJHEID DEEL JE MET ELKAAR!